Roken

Vooropgesteld: ik schrijf dit met, plat gezegd, sjek in de bek. Vanmiddag bij de vakantieborrel in Greve ging het over roken in café's. Dat het binnenkort wel voorbij zal zijn. Ik was het er mee eens en stak er nog één op. Vanavond in Nova werd de discussie nog maar eens herhaald, want de nieuwe minister van Volksgezondheid wil het verbod op roken in de horeca versneld invoeren. Tja, daar zit je dan als roker. Hebben wij verslaafden daar iets tegen in te brengen? Nee, helemaal niets. De dame van de VVD die in Nova een pleidooi houdt voor keuzevrijheid maakt zichzelf belachelijk. Nederland loopt achter op landen vol verstokte rokers als Italië. Heel vervelend hoor, dat roken buiten op de stoep, maar recente ervaring in Edinburgh en Cambridge leert dat het best te doen is. Je rookt gewoon wat minder.
Ik ken geen shag- of sigarettenrokers die niet eigenlijk een grondige hekel hebben aan hun verslaving. Slecht voor je lijf en voor je ego. Al jaren wil ik stoppen en hoe vaker dat niet lukt hoe meer ik mezelf een slappe zak vind. Het verzet van rokers tegen beperkende maatregelen is een subtiele vorm van zelfbedrog. Op mijn schooltje mag ik binnen ook helemaal niet meer roken, zodat ik zo af en toe buiten onder een afdakje schuil voor de regen. Water en vuur, dat is een beetje problematisch. Sommige mederokers vinden dat schandalig. Ik niet. Kom maar op met dat verbod.