Momentum en angstzweet

Een beetje veel voorverkiezing wellicht, maar het moet nog even, want vandaag is een volstrekt krankzinnige dag. Het lijkt er sterk op dat de Clinton campagne bezig is zich in één dag volledig op te blazen. De paniek moet daar inmiddels ondragelijk zijn, en dan gebeuren er hele hele rare dingen:
1. Bill vindt Hillary een betere politicus dan Nelson Mandela.
2. Hillary gaat bijna huilen als ze vertelt hoe zwaar het allemaal voor haar is. Daar zou je sympathie voor kunnen hebben, maar het ziet er wel bestudeerd uit allemaal. Ze blijft met gebroken stem vervolgens gewoon campagneteksten spuien. Edwards maakt de fout om te zeggen dat ze zich niet aan moet stellen. Obama zegt dat hij het niet gezien geeft en er dus liever geen commentaar op geeft, maar dat het inderdaad nogal wat van je vergt, zo'n verkiezing.
3. Hillary vergelijkt Obama met Martin Luther King. Dat is aardig zou je zeggen, maar ze doet dat om het contrast te schilderen tussen praten en doen. King was een dromer, president Johnson was de daadkrachtige wetgever. Obama is King, Clinton is Johnson. Dit is waarschijnlijk de beslissende fout van de Clinton-campagne. Ze speelt de 'race-card' en beledigt en passant het icoon van de burgerrechten-beweging. Obama reageert (nog) niet. Maar het is ook denkbaar dat de hele gebeurtenis buiten de pers wordt gehouden en beperkt blijft tot veel gedoe in de bloggosfeer.
4. Om het af te maken: Clinton zegt dat er vlak na de inauguratie van de nieuwe president best eens een grote aanslag zou kunnen komen. Dan kan je er maar beter iemand hebben zitten die vanaf het begin van wanten weet. Is Karl Rove overgelopen?

Ondertussen, ook op één dag, keren alle peilingen zich ten gunste van Barack Obama. New Hampshire wisten we al, maar nu ook South Carolina en de landelijke peiling. Obama wordt gevraagd hoe hij zich voelt. Hij lacht en zegt: "We rijden op de golf. Dat geeft wel een goed gevoel."