Dordrecht in glas en lood

De grote kerk in Dordrecht doet Engels aan, met zijn strak tegenover elkaar geplaatste koorbanken. Een meneer op leeftijd, die ook niets beters te doen heeft, geeft ons ongevraagd informatie over het rijke houtsnijwerk. Ik vraag hem naar het fascinerende nieuwe glas-in-lood-raam (sic?) dat onze aandacht trok. De meneer vindt het modernistische gedoe helemaal niks, al zegt hij dat niet hardop. Het was een soort prijsvraag. Het moest mooi zijn. Mislukt. Nou ja, het storend heldere zondagochtendlicht wordt nu tenminste weer een beetje gedempt.

Het raam is schitterend en komt me op één of andere manier bekend voor. De onderkant van de voorstelling, die over drie smalle en hoge kerkramen is verdeeld, is donker en toont allerlei voorwerpen die met het water te maken hebben. Iets hoger volgt een soort binnendijks weiland. Nog hoger zien we de rivier, met semi-moderne boten en daarboven prijkt de lichte lucht.Het verloop van donker naar licht is prachtig, de afbeeldingen, van foto's overgenomen, zijn ook prachtig en gaan mooi samen. En in het weiland staat een figuur, op de rug gezien. Hij kijkt in de verte.

Dat komt me bekend voor, zonder dat ik bewust weet wie het is.

We lopen er nog een keer naar toe.

Maar natuurlijk. Het raam is van Teun Hocks.