De kluklu

Behalve degenen die gewoon hun naam noemen kan ik maar één vogel aan zijn zang herkennen: de specht. Geleerd van de opa van Barendje. Barendje richtte een club op, een vogelclub. Toen ik het gelezen had, op een ochtend, ging ik naar de slaapkamer van mijn ouders en kondigde trots aan dat ik ook een club ging oprichten, een vogelclub. Oh, nou, succes dan maar.

Het boek is weg. Het was een favoriet. Er ging een opa dood en er werd een mens ontdekt die Brutus heette, zich ook zo gedroeg, maar zielig en zachtaardig bleek. Melodrama. Wijze levenslessen voor een kind van zes of zeven.

De spechten zitten in de bomen rond het oude kerkhof, achter de schooltuinen. Ze roepen iets in de trant van klu klu. Als ik het hoor denk ik even aan Barendje en denk met trots: die weet ik! Dat is de kluklu.