Brussel

Ik ben tot nog toe precies een etmaal in Brussel geweest, keurig verdeeld over een dag en een nacht. De nacht was in 1982 of daaromtrent, na terugkomst uit Engeland. Het was de tijd dat er in de haven van Harwich vaker wel dan niet gestaakt werd. We moesten via Dover naar Oostende en dan maar hopen dat er nog treinen gingen.

De nacht bracht ons op Brussel Zuid. Slaapzakje uit de rugzak. De harde banken van perron 12b. Ik sliep natuurlijk niet. In het midden van de nacht werd ik geroepen door drie Marokkaanse mannen. Ze hadden met verbazing gezien hoe ik aan een grote rode automaat een flesje cola had ontfutseld. Dat wilden ze ook. Het geanimeerde gesprek dat volgde was drietalig: Engels, Frans en Duits, elk voor een procent of wat en aangevuld met hand en hoofdgebaren.

Nog jaren heb ik rondgelopen met Marokaanse adressen op een smoezelig briefje. Ja natuurlijk, als ik in de buurt ben kom ik zeker langs. Ik kom zelden verder dan Brussel. Vandaag ook niet.