dinsdag, augustus 25, 2009

Spiegeltje

De mondhygiëniste heeft een spiegeltje. Zo af en toe mag ik er in kijken, om te zien hoe mooi het wordt. De tijd van het met grof geweld handmatig wegbikken van de aangekoekte ellende is blijkbaar voorbij. Grof geweld is er nog wel, maar je voelt het niet meer. De boel wordt gezandstraald. Fijn, geen pijn.

Het spiegeltje is ovaal in een blauw plastic frame met dito handvat. Het brengt me in een fractie van een seconde terug naar mijn ouderlijk huis, naar de slaapkamer van mijn moeder. Daar heb ik het vaak zien liggen, naast de borstel met de grijze haren.

De behandelend hygiëniste is stoer, want ze heeft vroeger op hoog niveau gejudood, maar nu durft ze toch niet verder, bang dat ze mijn hele gebit zo uit mijn mond blaast. Ze haalt de tandarts erbij. Ja, inderdaad. paradontitis.

We maken een afspraak voor een vervolg. Tja, zegt ze, paradontitis, het is een kwestie van aanleg. Aarzelend gaat ze verder. Maar ook wel een beetje ... eh ...

Ik vul het zelf maar aan: verwaarlozing.

Spiegeltje.