Tekst

Het toneel komt altijd onverwachts. Vannacht was het weer zover. Ik stond op een podium, het ging bijna beginnen. Aan het gesprek te horen waren er veel repetities en minstens één uitvoering geweest. Zoals altijd had ik geen flauw benul van de tekst die ik over een minuut of wat zou moeten uitspreken. Ik probeerde door mee te doen aan het gesprek informatie te krijgen over de strekking van het stuk. Even had ik de hoop dat ik me er wel uit zou kunnen kletsen. Maar helaas. Bert zat achterop het toneel. Hij had geen rol maar deed wel mee met de voorbeschouwing. Hij onderbrak mijn gezwets en zei dat ik meer structuur in het stuk moest aanbrengen. Zo kon het niet verder. In het donker kostte het me de bekende seconden voordat ik me verheugd realiseerde dat het stuk ten einde was.