Landje pik

Ik schreef al eerder over de reis door Zuid Amerika die mijn nicht Karen met haar mannen maakt. De kleinste man heeft inmiddels zijn arm gebroken, maar dat kan de pret niet drukken. Helden zijn het. Zie hiernaast onder Karen en Henk.

Karen stelt ondertussen wel een intrigerende vraag. Hoeveel (geld, moeite) heb je er voor over om een niet eerder bezocht land aan je verzameling territoor toe te voegen? Daar in Buenos Aires weigert mijn familie om een smak dollars neer te tellen voor een kort bezoek aan Uruguay. Terecht. Of niet?

Uit het onvolprezen werk van Gerrit Jan Zwier is me het verschijnsel Century Club bekend: Amerikaanse en veel te rijke bejaarden strepen landen af door er een tussenlanding te maken. Ja, op die manier ben ik ook in Napels geweest en in Dublin. Maar dat tel ik niet mee. Ik heb al moeite om Slowakije mee te tellen, terwijl ik toch een maaltijd genoot in de binnenstad van Bratislawa, er een uur door de verlaten straten dwaalde en tenslotte op het vliegveld de nacht doorbracht, in afwachting van een veel te vroege en pas over lange uren vertrekkende vlucht.

Nee, in Ierland en Slowakije ben ik niet echt geweest. Het is goed zo Karen, je zou je er na afloop niet echt lekker onder voelen. Ben je in Uruguay geweest?

Mwaah.